Ο Ολυμπιακός απέδειξε και χθες ότι είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που μπορεί να χάσει εύκολα από πολύ κατώτερες ομάδες.
Αναρχία, πιστεύω είναι η λέξη που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του. Ο καθένας έκανε ότι ήθελε. Η άμυνα απλά δεν υπήρχε και προσπαθώ να θυμηθώ αν έγινε καμία απόκρουση.
Το παιχνίδι του Ολυμπιακού πέρυσι, το έκανε ο Λουα-Λουα και ο Γκαλέτι. Αυτοί δημιουργούσαν, κάνανε προσωπικές ενέργειες, μοίραζαν ασίστ, βάζανε γκολ, σούταραν έξω από την περιοχή, άνοιγαν τις αντίπαλες άμυνες. Φέτος έχει μείνει μόνο ο ένας.
Η Ανόρθωση έπαιξε μισή ώρα. Ίσως δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει περισσότερο αφού το σκορ ήταν ήδη στο 2-0. Ίσως δεν μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Ίσως το τόσο μεγάλο σκορ να μην ήταν το πιο δίκαιο. Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά Όταν αφήνεις έναν προκριματικό στην τύχη..δεν μπορείς να έχεις προσδοκίες και φιλοδοξίες.
Στα καινούργια μεταγραφικά αποκτήματα, στα πρώτα τριάντα λεπτά που έπαιξε η Ανόρθωση ο Αβραάμ τραγικός. Ο Όσκαρ είτε έπαιζε είτε όχι δεν υπήρχε διαφορά. ο Κόβατς προσπάθησε να μιμηθεί τον Νικοπολίδη σε ένα διώξιμο, δεν τα κατάφερε. Ο Λέτο έπαιξε λίγο, καλός μου φαίνεται.
Μπορεί να γυρίσει το αποτέλεσμα στο Καραΐσκάκη? Θεωρητικά μπορεί. Στην πράξη όμως δεν βλέπω τι μπορεί να αλλάξει σε μια εβδομάδα. Πάλι οι ίδιοι παίκτες θα παίξουν. Ένας αποκλεισμός μπορεί να του κάνει καλό. Δεν υπάρχουν δεδομένα στο ποδόσφαιρο και αυτό φαίνεται δεν το έχουν καταλάβει ακόμα.
Από την άλλη ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός μπορεί να σημαίνει και τέλος εποχής στις επιτυχίες στα ελληνικά σύνορα. Ο πολυμετοχικός περιμένει στην γωνία. Όπως και να έχει ενδιαφέροντα πράγματα θα είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου